Głównym powodem wciąż niewielkiej popularności samochodów o napędzie elektrycznym jest ich ograni­czony zasięg. Nic więc dziwnego, że konstruktorzy szukają sposobów, jak temu zaradzić. Jednym z takich rozwiązań jest znany pod angielską nazwą „Range Extender”. W artykule zaprezentowano różne wersje tego rozwiązania, spotykane w samochodach BMW model i3, Nissan model Note, Opel Ampera, Chevrolet Volt, czy Audi model A1 e-tron. Autor omawia zalety i wady koncepcji Range Extender, a także perspektywy rozwoju.

Samochody używane dostępne w komisach lub w internetowych ogłoszeniach sprzedaży wymagają zwykle wstępnej weryfikacji stanu technicznego. Zarówno stacje kontroli, jak i warsztaty niezależne umożliwiają sprawdzenie i diagnostykę „przed zakupem”. Potencjalny nabywca samochodu zlecając badanie wybranego pojazdu, chciałby wiedzieć, czy zaplanowany nabytek będzie wolny od wad i nie nosi śladów nadmiernego wyeksploatowania lub manipulacji. Czy w pamięci sterowników nie są zapisane żadne kody usterek. Aby możliwie dobrze zweryfikować dany samochód w warsztacie lub SKP, trzeba dysponować niezbędnym sprzętem diagnostycznym oraz mieć wiedzę popartą doświadczeniem, najlepiej w serwisowaniu danej marki. Okazuje się jednak, że nie jest to zawsze gwarantem skutecznego sprawdzenia auta przed zakupem. O jednym z takich przypadków pisze autor tego artykułu.

W nr. 9/2023 Serwisu Motoryzacyjnego opisano wprowadzenie do krajowych przepisów pojęcia „samochód osobowy przeznaczony do zawodów sportowych”. Przedstawiono ogólne warunki takich pojazdów i zasady, na jakich będą one mogły poruszać się po drogach publicznych. Jednym z warunków dopuszczenia takiego pojazdu do ruchu będzie konieczność wykonania badania technicznego w SKP. Ostatnio pojawił się projekt rozporządzenia w sprawie badań co do zgodności z warunkami technicznymi samochodów osobowych przeznaczonych do zawodów sportowych oraz wzorów dokumentów związanych z tymi badaniami (nr w wykazie 349), który obecnie trafił do opiniowania. Wiadomo już, jak takie badanie miałoby wyglądać, jaki będzie jego zakres oraz jakie kryteria oceny stanu technicznego będzie sprawdzał diagnosta. Zostały one przedstawione w artykule.

Czy opłata za przeprowadzone badanie jest „sztywną” opłatą urzędową? Czy przedsiębiorca prowadzący stację może zastosować ceny niższe niż określa załącznik do rozporządzenia? Jak podchodzi Izba Skarbowa do zastosowania niższej opłaty? Jakie konsekwencje grożą diagnoście w przypadku stosowania opłat innych niż w załączniku, nawet jeśli stosował je na polecenie pracodawcy? Na pytania te, przesłane przez czytelnika „Serwisu Motoryzacyjnego”, odpowiedź można znaleźć w artykule.