W tym miejscu, w numerze 2/2009 komentowałem z zadowoleniem fakt wprowadzenia premii za złomowanie sta­rych aut w państwach Unii, jako elemen­tu stymulującego utrzymanie produkcji w fabrykach samochodów. Okazuje się jed­nak, że każdy kij ma dwa końce. Już nie­długo pojawią się w Unii problemy z ren­townością niezależnych warsztatów sa­mochodowych, które np. w samych Niemczech utracą 1,2 mln klientów, bo­wiem tylu użytkowników starszych aut zgłosiło zamiar ich złomowania i zakup nowych. Ponadto ogromne zainteresowa­nie pozyskaniem premii w Niemczech spowodowało, że złomowiska w tym kra­ju po prostu „zatkały się” i obecnie nie wiadomo, gdzie bezpiecznie można skła­dować kolejne oddawane pojazdy. Do te­go dochodzi znaczne obciążenie środowi­ska naturalnego wywoływane przez in­tensywne procesy złomowania i utyliza­cji. Żeby tego było mało, zaczął w najlep­sze kwitnąć przemyt samochodów orga­nizowany przez tzw. „schrottmafię”. Au­ta zamiast trafiać pod prasę są odsprze­dawane dalej już bez dokumentów, trafia­jąc najczęściej do Afryki i wzbudzając tam zapewne zdziwienie, że w Europie niszczy się całkiem sprawne jeszcze auta. Czy wspomniane tutaj problemy mogą ominąć Polskę, jak cały kryzys gospodar­czy? Wszystko wskazuje, że tak. Ostatnio wicepremier W. Pawlak powiedział bo­wiem dla prasy niemieckiej, że „trwa dyskusja o wprowadzeniu w Polsce do­płat ekologicznych do zakupu samocho­dów, podobnych do tych, jakie wprowa­dzono w Niemczech”. Jeżeli „dyskusja trwa”, to oznacza, że nie możemy szybko liczyć na żadne konkretne rozwiązania. Czas działa jednak w tym przypadku na naszą korzyść i pozwoli wybrać w tej „materii” optymalne rozwiązanie.

Zapraszając do lektury numeru majo­wego, już teraz chciałbym zapowiedzieć w następnym numerze relację z zakoń­czonej właśnie konferencji „Stacje Kon­troli Pojazdów - 2009”, która spotkała się z bardzo dużym zainteresowaniem i pozytywnym przyjęciem środowiska.